Teerbeminde dit lezende lezer,
Het goede van schrijven is dat er tijd is tijd in te halen. Het goede van tijd is dat als je ergens geen tijd voor hebt of maakt, er na die tijd, als je wel weer tijd hebt/maakt, gewoon weer/nog steeds/alsnog tijd is. Het is de hoogste tijd tijd te maken voor het verslag van de prachtige tijd die moeder mijns en haar zoon in Oost- Afrika hadden vorig jaar.
Het integrale door laatstgenoemde
in situ bijgehouden dagboek vindt u in de mijmeringen onder deze Noot.
Voordeel van deze aanpak is dat ik in staat ben dit verslag in chronologische volgorde te typen en dientengevolge u even integraal aan te bieden. Als bijkomend voordeel moge gelden dat als de tijd tijdelijk opraakt, ik later vrolijk verdertypen kan.
Daaraan weer voordelig: U kunt als het ware in het (over)schrijftempo meelezen, en zodoende ongetwijfeld gaan genieten van een aantal ook voor de auteur volslagen onverwachte klifhangers. Extra voordeel is dat er zich op de hoofdpagina dezes blogs geen uit de klauwen gelopen lap tekst nestelt.
Nadeel echter is dat het waarschijnlijk niet mogelijk is het nog ter lardering aan de hopen letters toe te voegen bewegend zowel als statisch beeldmateriaal aan de mijmeringen toe te voegen. Maar goed, dat zien we tezijnertijd (een tijdje later dus) wel weer. Vooralsnog is de stand Voordelen-Nadelen al voor de aftrap een comfortabele 4-1. En dan moet Perez nog scoren!
Om de toch best spaarzame tijd (en ruimte) eens te gaan benutten stel ik voor dat u zich mocht u, trouwe lezer die u zich getoond heeft, al die tijd geduldig meegelezen hebben, alsnog richting de Mijmeringen begeeft.
Een laatste noot (als u al een tijd geleden deze wat lijvige terzijde terzijde gelegd had wordt u hier alsnog gedwongen ter verklaring van iets voor u volslagen onbegrijpelijks de hele riedel te lezen): Zoals Anne haar Kitty had, worden ook de in bijgaand dagboek gericht(t)e woorden gericht tot een vrouwspersoon. Deze laatste deelt haar naam met een dubbelzijdige domineesdochter waarmee ik ten tijde van mijn binnenkort op vakantie gaan een levendige virtuele correspondentie voerde. Omdat ik een fervent tegenstander van veranderingen ben leek het mij het meest comfortabel om tijdens ons verblijf rond de Evenaar m'n muze te handhaven, ook al schreef ze in m'n dagboekje niet terug.
Nu we het toch over dat boekje hebben (en afdoende bewezen is dat tijd niet de beperkende factor is), het is geen onaardig idee me alvorens me aan ongebreidelde kopieerdrift over te geven weer te herinneren waar ik het gewraakte boekje ook alweer voor het laatst gelaten heb... Per slot van rekening is het handiger niet van wal te steken voor de tijd waarop je de originele wal onder ogen hebt. Tot die tijd kunt u in de mijmeringen desgewenst vast kond doen hetzij van u voorpret, hetzij van uw afschuw over zoveel in uw ogen wellicht verspilde tijd.
'Spijt' is overigens een veelgebruikte afkorting van 'verspilde tijd'.
Lees ze!
Uw V (niet de uitkeringsinstantie)
